Kerst in de zon in Andalusië
Pinos del Valle, 18-dec 2021, Reijer Staats
In één van de weekenden voor kerst in de zon in Andalusië dalen we in onze vintage Renault af van de bergachtige flanken van de Sierra Nevada naar de Costa Tropical. De bestemming van deze middag is ons favoriete Italiaanse restaurant l’Osteria aan de boulevard van Almuñécar. Ik visualiseer alvast de pizza met truffel op mijn bord, die extra goed zal smaken onder de najaarszon. We zijn niet de enigen met het plan om te gaan lunchen aan de kust. Het is namelijk erg druk op de weg naar beneden. We besluiten daarom de snelweg te mijden en direct te onthaasten tijdens een de-tour in Cuatro Latas door de kloof van de Río Guadalfeo.
Van de bergachtige flanken van de Sierra Nevada (foto hierboven) naar de Costa Tropical.
Guten Morgen Sonnenschein
“Wat heerlijk!”, denk ik, “Kerst in de zon in Andalusië!”, terwijl ik door de positieve klanken van Nana Mouskouri’s Guten Morgen Sonnenschein heen een getik op het ritme van de roterende autobanden hoor. Ik kan het geluid niet direct plaatsen, dus draai ik de volumeklop van de radio van rechts naar links. “Hoorde jij ook iets vreemds?”, vraagt Johan meteen. De auto wordt geparkeerd in de smalle berm langs de carretera, we lopen een rondje, schoppen her en der tegen de banden, kijken elkaar aan, halen onze schouders op en stappen terug in de auto om onze weg te vervolgen. We sluiten nu weer aan bij het drukkere snelwegverkeer op de hoofdweg GR-14. De laatste etappe van de route naar de kust kent een kort stuk met honderd kilometer per uur als maximumsnelheid. Regelmatig staat hier een oude op snelheid controlerende auto op een vaste plek in de berm en de Guardia Civil haalt, bij de rotonde die volgt, alle snelheidsovertreders direct van de weg.
Een spijker of iets wat daarop lijkt verlaat onze rechtervoorband en we horen een harde tik tegen de rechterflank van het autootje. Het rubber loopt leeg en Johan manoeuvreert stapvoets naar die vaste plek in de berm waar die oude auto zo vaak staat. We hijsen ons in gele hesjes en ik besef dat het hier en nu, vlak voor kerst in de zon in Andalusië, helemaal niet zo’n straf is om een reservewiel te plaatsen. Na bijna twee jaar weten we inmiddels uit ervaring dat autobanden in Spanje nooit echt een lang leven beschoren zijn. Als ik opkijk zie ik hoe de één na de andere Spanjaard vol in de ankers gaat. Waar komt die angst onder de gewoonlijk zo stoere Spaanse macho voor de Guardia Civil toch vandaan?
Iets later dan gepland arriveren we dan eindelijk op het terras van l’Osteria. Het is er gezellig druk en er is gelukkig geen sprake van overbodig personeel dat loert op lege borden of dat continue door je aura beweegt. Integendeel, we zien maar twee lege tafeltjes en we wijzen naar degene in de zon. De haastige señora vertelt ons echter dat deze “reservado” is en verwijst ons naar de andere tafel in de schaduw. Helaas! Als ook het Spaanse stel van de gereserveerde tafel zich meldt, wordt het meubel echter direct onze richting op, de schaduw in geschoven. Mijn truffelpizza is wederom heerlijk en de gnocchi op het bord van de Spaanse buurvrouw, die inmiddels bijna op mijn schoot zit, ziet er verrukkelijk uit. Ik zou haar bijna willen vragen of ik ook mag proeven.
Kerst in de zon in Andalusië.
Granadawijnen op de Mercado de Navidad
We rijden in nog geen half uur terug van de Costa Tropical naar ons Spaanse dorp in de uitlopers van de Sierra Nevada om nog meer sfeer van kerst in de zon in Andalusië te proeven, want vanavond is het ontsteken van de kerstlampjes op de Plaza in het bovendorp aangegrepen om een heuse kerstmarkt te organiseren. Niemand minder dan filmster Antonio Velázquez, geboren en getogen in Pinos del Valle en “el héroe local” van de pueblo is uitgenodigd om deze officiële handeling te verrichten en dát willen we natuurlijk niet missen! Tegen zessen hebben we afgesproken met enkele amigos.
Onze vintage girls verdwijnen de winterstalling in. Tot in de lente dames!
We settelen ons bij het groepje voor de “expattafel” bij de fontein en vandaaruit scan ik de circa twintig andere marktkraampjes met lokale olijfoliën, het gebak van de vrouwenvereniging en allerlei artesano producten. Van hieruit zie ik ook hoe het plein voor de kerk langzaam maar zeker volstroomt.
Wanneer het begint te schemeren, ben ik toe aan een wijntje en ik begeef me op het advies van Johan langs de stalletjes, de groenborders en de potplanten voor de kerk richting Boefje, die kraam “numero uno” tegenover de carnicería van Mercedes in ons Spaanse dorp heeft toegewezen gekregen. Boefje kennen we natuurlijk al uit mijn blogpost Dutchies in Spain. De ruwe bolster blanke pit staat op en schudt me de hand. Ik hoef nergens om te vragen want zijn soepele Granadawijn, een blend van Merlot, Syrah, Temperanillo en Moscatel van eigen wijngaard, wordt al in een grote plastic beker geschonken. Terwijl ik in mijn portemonnee naar de verschuldigde euro zoek is parttime dorpsgenoot en antiekhandelaar Antonio, die ik vanavond leer kennen, me voor en betaalt mijn wijntje. Ik zie dat Johan en de amigos ook naderen om zichzelf voor de kraam van de sympathieke Boefje te parkeren. Johan wordt en passant amicaal begroet door de burgemeester en zet enkele amigos op de foto met “el guapo actor”. Ikzelf raak in gesprek met de Noord-Spaanse Emma, die recent zelf ook naar de zon in Andalusië is afgezakt en de nieuwbakken vriendin van Boefje blijkt te zijn.
In de sobere kraam van Boefje staan slechts één merkloos wijnpak van vijftien liter, een kom olijfolie en een paar hompen brood om daarin te dopen. Emma weet me te vertellen dat Boefje niet écht commercieel is ingesteld en dat hij de wijn liever voor zichzelf houdt. Wij merken dat dat inderdaad klopt, want Boefje spuugt er zelf ook niet bepaald in en telkens wanneer een pak leeg is, sjokt hij langzaam naar zijn auto om er een nieuwe uit te halen. Af en toe moet er dus even gewacht worden en nu wij hier ook staan gebeurt dat steeds vaker.
Zelfs Malle Pietje passeert deze avond. Vanochtend in het benedendorp hadden onze buurman en ik nog een geanimeerd gesprek en liet hij mij zijn ingenieuze “bosmaaier-outfit” zien. Met de scheenbeschermers van oude regenpijpen, het zelf gefabriceerde schort van imitatieleer en de ouderwetse diepzeeduikhelm, had hij zo als catcher aan een honkbalwedstrijd kunnen deelnemen. Nu echter, heeft hij zich nog net niet opgesmukt met een kersttrui, maar gaat hij wel getooid in een zeldzame zondagse outfit. “Amigo!”, roept hij terwijl hij me hard op de schouder slaat. De helft van mijn wijn klotst uit de plastic beker en Malle Pietje loopt met een straffe pas en bulderend van het lachen door: “Ho, ho, ho!”
Het gladde paparazzi duo van “El Comarcal de Lecrín” dringt zich inmiddels her en der op de voorgrond om voor de kersteditie van het lokale krantje de beste foto’s te schieten van Antonio Velázquez en de dorpsnotabelen tegen de achtergrond van kerst in de zon in Andalusië. Dit is de link naar het artikel en de foto´s. Emma sleurt me een kraampje in waar we van dorpsgenoot Bernardino een andere "vino casero" uit een merkloos vijftienliterpak te proeven krijgen. “Este vino es como un Rioja”, zegt ze, maar de uitdrukking op mijn gezicht verraadt veel na de eerste slok: dit is wel even wat anders dan de soepele Granadawijn van Boefje. Emma geeft me te kennen dat ik de aangeboden huiswijn van het etablissement beleefd moet aanvaarden, voordat we het erachter gelegen herenhuis mogen betreden. Subtiel pakt ze mijn glas echter af en laat de inhoud ervan in een bloempot verdwijnen. In de met Spaans koud wit verlichte gigantische hal van het herenhuis dat we nu betreden, weet ik Bernardino's eersteklas olijfolie van een eerste koude persing op 1/12/2021 te scoren: de felbegeerde olijfolie van de pueblo en dezelfde, die Boefje in zijn kraampje met brood als tapa aanbood. Wanneer ik naar buiten loop met de vijf literfles in mijn handen zie ik aan de expressie en het goedkeurend knikken van onze vrolijke buurman Juan Antonio dat ik een prima koop heb gedaan!
De sfeervolle Mercado de Navidad is duidelijk een succes. Een kraam met een vette, hartige hap na zevenen zou wat ons betreft nog een goede aanvulling op het aanbod van de kraampjes zijn. Wellicht is dat een idee voor een Hollandse inbreng tijdens een volgende editie. Dit jaar echter, zullen we voor de nodige patatas bravas, tortilla en croquetas nog naar de lokale dorpsbar moeten.
Kerst in de zon in Andalusië. Dankzij ons laatste bouwproject aan het Meer van Béznar zitten we er deze kerst warmpjes bij!
Deze kerst in de zon in Andalusië zitten we er warmpjes bij!
En zo breken de laatste weken en dagen van 2021 aan vlak voor kerst in de zon in Andalusië. Tijd om alles even op zijn beloop te laten en te reflecteren op het afgelopen jaar hebben we echter nog niet. De sloopwerkzaamheden in onze Casita Klein Zwitserland aan het meer van Béznar, het project dat startte in mijn blogpost Droomhuis in Spanje zoeken, zijn net afgerond en de stal, de daken en de binnenmuren zijn afgevoerd. Aannemer Pablo heeft de houten palen die bij de sloop zijn vrijgekomen niet naar de stort gebracht, maar bij ons in Pinos del Valle afgeleverd. We hebben dus nog het nodige sjouwwerk op het steile weggetje achter ons huis te verrichten en kunnen vervolgens los met de kettingzaag die we aan ons machinepark hebben toegevoegd om pasklare blokken openhaardhout te zagen. Eén ding is zeker: deze kerst in de zon in Andalusië, maar ook die van de komende jaren, zitten wij er absoluut warmpjes bij!
Moe maar voldaan drinken we een glas Pedro Ximénez uit ons eigen vaatje voor de houtkachel en we dopen versgebakken brood in de smaakvolle lokale olijfolie van Bernardino.
Wij wensen iedereen feliz navidad y prospero año nuevo 2022 vanuit de Valley of Happiness!
Reijer & Johan