Lolapaluza, ons emigratie avontuur in Andalusië
Villa Merise (Salobreña), 30-jan 2021
Wat ruim een jaar geleden begint met de belofte om een aantal blogberichten op onze website te plaatsen om zodoende onze familie en vrienden op de hoogte te houden van ons reilen en zeilen in Andalusië, resulteert nu in een heus e-book van 145 pagina’s. Een heel boekwerk met de titel Lolapaluza, ons emigratie avontuur in Andalusië.
Bijna 13.000 keer wordt er in het afgelopen jaar doorgeklikt naar ons blog, voornamelijk uit Nederland, België en de Nederlandstalige expat community in Spanje. Naast onze vaste volgers linkt ook een hele grote groep lezers door vanuit social media zoals Facebook en LinkedIn. De ontvangen positieve reacties en verzoeken brachten mij al starend over zee en met een wijntje in de hand op het idee om de geplaatste berichten in ons blog te gebruiken als basis voor dit e-book.
Wanneer Johan en ik in de vroege zomer van 2019 besluiten om onze lang gekoesterde droom, namelijk een emigratie naar Spanje, te verwezenlijken, is er voor ons geen weg meer terug.
De stap en het daadwerkelijk gaan durfden we overigens pas te zetten toen we zelf echt overtuigd waren, dat hier in het door ons geliefde Granada een mooie toekomst voor het oprapen lag.
“Kiezen is verliezen”, het eerste nieuwsbericht dat ik schreef na onze aankomst in Pinos del Valle werd direct één van de meest gelezen blogposts van het afgelopen jaar. We geven niet alleen onze banen en zekerheden in Nederland maar ook ons sociale leven. Hoewel niet alles te vervangen is, hebben we er in het afgelopen jaar, mede door te investeren, ook veel voor teruggekregen.
De blogpost die mij persoonlijk nog steeds raakt als ik het teruglees, is “De stroomversnelling” over de aan het begin van de zomer bereikte progressie in onze projecten en de goede professionele vooruitzichten, het bourgondische genieten en de positieve ervaring van de prachtige Andalusische natuur. Dit alles viel naar de achtergrond, omdat mijn mooie, lieve en dierbare zus Meris, die toen al een tijd met de diagnose kanker rondliep geen goede prognose had gekregen. Veel liever dan de beschreven stroomversnelling, had ik toen vertraging en paciencia en vooral het kunnen samenzijn met mijn lieve zus in Nederland.
Het afgelopen jaar was voor ons een ware rollercoaster waar de basis-emoties nadrukkelijk aanwezig waren. Van mijn angst voor de autokeuring bij de ITV tot onze agressie richting de Spaanse bureaucratie en richting de aannemer wanneer er weer eens een planning niet werd gehaald. Van de lust met betrekking tot het bourgondisch genieten met vrienden onder de Andalusische zon tot de onlust gerelateerd aan de confinamiento, de lockdown tijdens de eerste coronagolf. En helaas was er ook het verdriet, dat er inhakte rond de ziekte en het overlijden van Meris.
De momenten waarop we geconfronteerd werden met een taalachterstand en met de cultuurverschillen in onze sociale interactie met Spaanse dorpsgenoten in onze Andalusische pueblo leidden tot onhandige en grappige anekdotes en zijn absoluut mijn favoriete schrijfonderwerpen gebleken! Soms wanen wij ons op de set van één van de films van de Spaanse regisseur Pedro Almodóvar, steevast met de vele absurde soapachtige verhaallijnen. Met toch wel enige verbazing en vermaak kunnen wij hier immens van genieten.
Groeien doen we hier ook. Groeien staat letterlijk voor de uitbreiding van ons kleine Spaanse vastgoedimperium en figuurlijk voor de persoonlijke groei die we doormaken: het ontmoeten van nieuwe mensen met andere culturele achtergronden en drijfveren, maar vooral het leren accepteren van de Spaanse bureaucratie met paciencia als grootste uitdaging.
De publicatie van dit e-book is nu een feit. Dat wil overigens niet zeggen dat ik stop met het schrijven van mijn frequente blogposts. Ik ga zeker niet stoppen want er ligt weer een nieuw Andalusisch jaar in het verschiet. En ook niet onbelangrijk, ik vind het erg leuk om te schrijven.
Hasta Luego uit de Valley of Happiness!
Reijer Staats