Onze eigen kleine Brexit
Pinos del Valle 4-feb 2020, Reijer Staats
De lente heeft de kou verdreven en het is echt genieten van de zon in de vallei! Doel voor Lolapaluza was om eind januari de eetkamer en 2 gastenkamers afgerond te hebben. Nu dat gelukt is, komen we onze 'man cave' uit en trekken naar de altijd zonnige Costa Tropical voor de nodige vitamine D. En in ons geval steevast een lunch niet ver verwijderd van het blauwe water: missie nummer 1!
Vol trots vertelde ik laatst over de heerlijke routine van het dagelijkse klussen. Maar als je je dag in dag uit in diezelfde klusoutfit hijst zoals wij, dan voel je je op een gegeven moment toch een beetje viezig. Buiten die klusoutfit draag ik iedere dag - en bijna de hele dag door - hetzelfde fleece vest. Geen inspiratie om iets anders aan te trekken. We leven nog steeds uit die ene koffer, ondanks dat al onze andere kleding al in Pinos is. Johan zeurt al een week dat 'ie naar de kapper moet. Verre van strak bij zijn oren, zijn er ook flossen in zijn nek ontstaan. En ik durf al een tijdje niet meer in de spiegel te kijken. Missie 2 voor aan de kust: op zoek naar een peluquero - een kapper!
Mijn zus Meris weet zowaar toch nog een paar leuke selfies te schieten van ons in een paar oude oversized Esprit klus-sweaters. En ik maak foto's terwijl Meris luiken en deurtjes in de lak zet. Meris en (zwager) Martin hadden bij aankomst in Casa Buenos Aires in Saleres bepaald geen mazzel met het weer. Maar het is 180° gedraaid. Primavera! Dat geeft energie! Genieten! We schieten flink op!
Meris wordt door ons inmiddels weer gemist en ik ben geroerd door het lieve berichtje, dat zij en Martin in het gastenboek hebben achtergelaten. Onze volgende gast komt er snel weer aan! Francis, de zus van Johan, gaat ons binnenkort een lang weekend helpen. Francis uit in een appje naar Johan haar zorgen. "Is er half februari nog wel wat voor mij te doen?" Haha! Francis, don't worry! 😉
Trots laat ik jullie de vertrekken in onze guesthouse zien, waarvan we de basis af hebben gekregen. Als eerste het eetgedeelte van de woonkeuken. Hier gaan we de nodige heerlijke avonden beleven. Het fundament staat... verdere styling en gezelligheid volgen!
Onderstaande foto's zijn van de torenkamer 'Luz', waar vanaf eind april de eerste gasten logeren. Het is een heerlijk lichte 'melting pot' geworden met een Frans spijlenbed, een antieke oosterse kast, Marokkaanse lampen, een fifties bank, een fair trade Indiaas vloerkleed en een kleine en-suite badkamer. Ook hier volgt de verdere aankleding nog. Op het naastgelegen terras kijk je uit over de Sierra Nevada en la Alpujarra en zit je heerlijk in de ochtendzon!
De benedenkamer 'Lola' grenst aan de hal en heeft een grote Arabische badkamer. De kamer ligt in het oudste gedeelte van het huis en heeft van die dikke Spaanse muren. Hierdoor blijft het ook in de zomer heerlijk aangenaam. Deze ruimte houden we rustig voor wat betreft look & feel. Naast een 2-persoonsbed is er ook een slaapbank, zodat stellen die ruzie hebben niet samen in één bed hoeven te slapen. Ook voor niet-stellen trouwens, die graag apart liggen...
De basis staat... de finishing touch volgt! Onze Spaanse aannemer Inocencio heeft beloofd tussen 15 februari en 1 april bij ons met 'de grote klussen' aan de slag te gaan: airco's, renovatie van de keuken, aanpassen van enkele lichtpunten en dimmers, stukadoren van een buitenmuur en vervangen van de buitendeuren en raamkozijnen, die het zonnige klimaat niet hebben overleefd. Last but not least, gaat Inocencio onze eigen privéruimte creëren. Twee beneden-slaapkamers worden samengevoegd tot kamer-en-suite met een privé badkamer. Daarnaast komt er een apart toilet voor de (diner-)gasten. De offerte voor dit alles krijgen we nu net van Inocencio binnen. We zijn inmiddels aardig thuis in de Spaanse bouwbegrippen, maar zijn toch wat afgeleid en duiken in de Google Translate. Offertes zijn wat ons betreft altijd aan de te hoge kant. Werk aan de winkel. Dit blog op maandag publiceren gaat dus niet meer lukken. Mañana, mañana, dinsdag is ook goed 😉
We twijfelen verder nog over het laten vervangen van de warmwatervoorziening. Van gas naar een boiler op zonne-energie? Wijzelf kunnen nog aan de slag met het schilderwerk in de living, overloop en de buitenboel. En die buitenboel is niet gering.
Maar goed... dat is van latere orde. De thermometer tikt vandaag de 23°C aan. Op zulke dagen ga je niet met kwasten in de weer... Dan spijbel je gewoon. Eind vorige week is het ook zo'n dag, dus vertrekken we naar Almuñecar voor een zonnige wandeling over de kilometers lange palmenboulevard. Dat worden weer 20.000 stappen op de stappenteller... missie nummer 3 voor de dag: bewegen. De 25 minuten durende rit naar de Costa Tropical is o.a. langs het stuwmeer van de rivier Guadalfeo. Wat een prachtig zicht op de besneeuwde toppen van de Sierra!
We hebben de 'schone' auto gepakt, dus helaas, alleen Mèlo mag met ons mee naar de kust. Dalmatiër Joey gaat alleen mee in de 'vieze' auto. Deze is nog bezet met één van de grote olijfbomen, die van de casa in Saleres naar de guesthouse mee verhuist. Pech vandaag voor Joey! Al slenterend over de boulevard zien we tegen lunchtijd, de kapster, die we op het oog hadden, haar deuren sluiten. Tijd om zelf ook een lunchplek te zoeken. We hebben kortgeleden het terras van Hotel Casablanca ontdekt. Wat een vondst! Een fantastische plek aan de boulevard, bij een pleintje met fonteinen en met de vogelgeluiden van de botanische tuin van Almuñecar op de achtergrond.
Tijdens de lunch is het dan al een behoorlijke tijd stil. We zitten allebei op onze telefoons. Totdat Johan me herinnert aan een vierde missie. We zijn naar Andalusië gekomen met het idee om onze Spaanse bezittingen nog uit te breiden met een beachhouse. Johan: "Hier achter ligt een casa en daar wil ik gaan kijken." Ik in negeerstand: "hmmm..." Google maps geeft maar 10 minuten lopen aan en dus lukt het Johan om mij te overtuigen. Hij leidt me mee naar boven. Via luie trappen lopen we een authentiek volkswijkje in dat tegen de helling lijkt te zijn geplakt. De terraswoningen met tropische planten langs de gevels, blauw geverfde deuren, wapperende gordijnen en het geroezemoes van de locals geven het wijkje een hele leuke sfeer. Beachhouse potential! De betreffende casa is de bovenste van het straatje en vanaf de terrassen heeft het een fenomenaal uitzicht over de baai van Almuñecar. Naar beneden rollend passeren we de makelaar die de casa aanbiedt. Een bezichtiging voor de volgende ochtend is snel gepland. Weer een excuus om de verfkwasten op zij te leggen en een dagje te spijbelen. De bezichtiging combineren we met de knipbeurt. De kapster had onze kapsels de dag ervoor al gespot toen zij haar zaak sloot en wij met Mèlo langs slenterden. Christiana, onze nieuwe kapster is Duitse en woont afwisselend in München en Almuñecar. Heb je een vraag over de Costa Tropical? Vraag het aan Christiane, want zij heeft het antwoord. Ze heeft ook een eigen "Hair and Beauty Page" in het maandelijkse expat magazine van de regio. Dit keer gaat het over hoe je je kunt voorbereiden op een consult bij je hairstylist. Hoe leg je uit wat je wensen zijn. Na onze uitleg leeft Christiane zich uit. En wij voelen ons wieder frisch und hübsch. Voor wat betreft de bezichtiging? We zijn allebei enthousiast over het potentieel van de casa als beachhouse en over de fantastische view. Lo pensamos y hablamos - we denken erover en praten verder...
Tenslotte, de titel van dit blog. Onze eigen kleine Brexit gaat over een stel uit de UK: sinds begin december de wispelturige potentiële kopers van Casa Buenos Aires in Saleres. Van de eigenaren van de B&B, waar zij destijds verbleven, hoorden we al over hun enthousiasme voor onze casa. Totdat makelaar Danielle met het nieuwtje komt dat er een bod is uitgebracht. Yeuh! In een eerder blog schreef ik dat deze kopers zich na familieberaad kort na oud & nieuw helaas terugtrokken. Shit! Het is tien dagen later. Casa Buenos Aires is weer terug op de markt en het Engelse stel komt, wederom na familieberaad, terug op hun besluit. Ze bevestigen nu toch echt door te willen gaan met de aankoop. Alle juristen zijn weer aan het werk gezet en wij krijgen als 'projectontwikkelaars' de vraag of we een 10-jarige verzekering op de renovatie hebben afgesloten. En zo nee, of we dat dan alsnog even willen doen. Terwijl iedereen zich zo met de vragen van kopers bezighoudt, volgt compleet onverwacht een e-mailtje met excuses, dat ze zich toch weer terugtrekken: "...i.v.m. nieuwe en onverwachte ontwikkelingen in de familie". Deze kopers zijn voorlopig weer exit. Een aantal mensen dat veel energie in hen heeft gestoken, zal er net als wij waarschijnlijk behoorlijk de pee in hebben.
Binnenkort komt er vast weer een nieuw onderhandelakkoord. Gestaag gaan we verder met klussen en blijven, als het even kan, ook genieten van de vakantiesfeer. Voor wat betreft de papierwinkel staan we nog in de wachtstand en verwachten binnenkort de eerste resultaten van alle ingediende documenten. Casa Una Mas staat inmiddels met een eigen advertentie op Airbnb. Wil je ook een keer in één van onze casas of in het guesthouse verblijven? Check dan hier de beschikbaarheid.
Vrolijke groet van ons uit de Valley of Happiness! Hasta luego!
Leuk als je ons wilt volgen! Schrijf je hier in.