Kiezen is verliezen
Pinos del Valle 30-dec 2019, Reijer Staats
Yeuh, we zijn net aangekomen in onze Casa ´una mas´ in Pinos del Valle! Wat zijn de afgelopen 10 dagen in een sneltreinvaart gegaan!! We hebben ook afscheid genomen van Nederland. Een leertherapeut en supervisor tijdens mijn coachingsopleiding komt als stemmetje langs in mijn gedachten: “kiezen is verliezen”. Het maakt me bewust dat iedere keuze consequenties heeft. Wanneer je kiest voor iets nieuws, dan laat je ook iets achter.
Op 1 september 2019 eten we bij Carol & Angela en komt het afscheid voor mij voor het eerst dichtbij. Carol & Angela zijn onze lieve Engelse buren in Saleres, het dorpje van de verbouwde ezelsstal. Net als wij hebben zij vanuit Den Haag de stap naar de Lecrin Vallei gezet; alleen een paar jaar eerder. Ze leven veganistisch en kunnen geweldig koken. Het is een feestje om aan te schuiven in hun prachtige Casa Aurora . Ook weer zo’n mooi verbouwd Moors dorpshuis, typisch voor de Lecrin Vallei, met een besloten patio met lounge kussens om te relaxen (zie foto boven). Zittend in de patio stelt onze gezamenlijke en getalenteerde Noorse buurvrouw Nora voor om tarotkaarten te lezen. Ik trek Bekers Zes en de kaart raakt me, omdat deze me doet realiseren dat ik minder dicht bij mijn moeder en mijn zus zal zijn:
Een jongen en een meisje bevinden zich in een nogal sprookjesachtige omgeving. De jongen biedt het meisje een bokaal aan. De bokaal bevat een witte, stervormige bloem, evenals de bokalen, die hen omringen. De omgeving en de sfeer verwijzen naar het verleden. De jeugdjaren, het gezin en familieleven. Kortom de omstandigheden, waarin je bent opgegroeid. De tijd, waarin je alles zag vanuit pure, kinderlijke onschuld, eenvoud en vertrouwen.
Nora leest het allemaal heel mooi voor. Ze is de zangeres van Ora The Molecule. Op 18 september zijn we bij hun concert in het Paard in Den Haag.
Ondertussen ben ik gedreven bij het LUMC, mijn werk. Ik wil in de laatste maanden nog zoveel mogelijk betekenen voor mijn Transferbureau en de transmurale zorgketen. Heel irritant dus als collega’s alvast aan je gaan vragen hoe je je afscheid wilt vieren ☹. We zijn uit zo’n diep dal geklommen en iedereen heeft op zijn eigen wijze bijgedragen aan waar we nu staan. Een intens proces dat een band schept en bij de gedachte aan afscheid van mijn team voel ik al tranen. Mijn opvolging en overdracht zijn echter al goed georganiseerd en de bedrijfsarts fluistert me tijdens een overleg toe dat het voelt alsof ik over mijn graf heen wil regeren. Oké…
Johan trekt op die avond in september in de patio van Casa Aurora de tarotkaart Bekers Schildknaap en hoort van Nora de boodschap om inzichten en inspiraties te gebruiken voor het realiseren van concrete doelen of artistieke projecten. In actie komen dus!! We gaan volledig op in het creatieve proces en lopen marktplaats en de kringloop af op zoek naar de items die onze Guesthouse Lolapaluza uniek gaan maken. Per toeval ontdekken we de voor ons onbekende Woonexpress in Den Haag. Iedere vrijdag komen er de showmodellen uit heel Nederland binnen, die tegen sterk gereduceerde prijzen worden verkocht. We gaan helemaal los en profiteren maximaal van de laadruimte van onze oude Citroën C5 break. Pas nadat het laatste bankstel is gescoord doen we ook de trouwe C5 van de hand. Ons huis in Kijkduin staat inmiddels vol.
Johan, inmiddels gestopt met zijn werk, organiseert de verhuizing en bedenkt wat er allemaal nog meer moet gebeuren. Van bedrijfskaartjes, uitnodigingen en de locatie voor onze uitzwaaiborrel. Onze kippen Ansje, Cor en Truus vinden tijdig een nieuw onderdak in Brabant bij onze vrienden Micky en Serge. De hotels voor de reis naar Spanje worden geboekt. We sluiten een Spaanse zorgverzekering af en organiseren bij de gemeente de formaliteiten voor de overgangsfase voordat we écht in Spanje ingeschreven staan. De Maltese kopers van ons huis komen ook nog op bezoek om kennis te maken. Langzamerhand wordt het ook tijd om te pakken. Op 27 december 8 uur staat namelijk de verhuiswagen voor de deur en we moeten nog downsizen. Ik steek veel tijd en energie in het verkopen op marktplaats en Johan maakt de lokale kringloop blij met o.a. serviezen, cd´s, dvd´s en heel veel kleding. Op het laatste moment brengen we er nog 7 verhuisdozen met boeken. Tja, kiezen is verliezen…
Als rode draad door dit hele proces loopt ons contact met Judith van het programma “Ik Vertrek”. In juli heb ik met haar het eerste telefonische contact van een dik half uur en zo volgen er in de daaropvolgende maanden nog 2 met Johan en eentje met mij. We uploaden filmpjes en foto’s van ons project en beantwoorden vragen. Heel spannend allemaal! Uiteindelijk worden we niet geselecteerd. Toch wel jammer, marketingtechnisch gezien. Voor de AvroTros zijn wij niet spannend genoeg: te goed voorbereid, al met de ervaring van een renovatie in Spanje in onze rugzak en te bekend met de regio. Tja, ons nieuwe huis heeft wel een dak en wij kiezen voor een gedegen voorbereiding.
6 dagen voor ons vertrek naar Spanje breekt de dag van onze uitzwaaiborrel aan.
De bedoeling was van 15.00 tot 18.00, maar pas na 23.00 taaien we af. Johan vraagt de dag voor de uitzwaaiborrel aan mij: “Gaan we eigenlijk nog speechen?”. Waarop ik antwoord: “Nou, laten we maar iets achter de hand houden voor het geval dat.” “En wie gaat dat dan doen?” Toen was het even stil… Ik dus! “Als je maar niet weer gaat huilen, want jij huilt altijd”, zegt Johan. De borrel bij restaurant Di Sopra is gezellig druk. Ik schat in zo’n 85 gevarieerde gasten, familie, ooms en tantes, neven en nichten, vrienden en oud-collega’s. De cadeautafel staat aan het eind van de avond vol met Hollandse producten en flessen wijn. En van de gulle financiële bijdragen hebben we inmiddels een koffiemachine gekocht. Als die cadeaus nog maar in de verhuiswagen passen...
Dan de laatste loodjes naar de verhuizing toe. Volgeboekt met kerstdiners bij Francis de zus van Johan, bij mijn moeder en bij Paula en Glenn. Kerstman Johan heeft mij nog even ingeboekt voor een relaxmassage bij Massage Point om 11.00 op de dag van de verhuizing! Nou ja, wie verzint zoiets? Misschien een hint van iemand die vindt dat ik het me altijd op het laatste moment zo onnodig druk maak en loop te stressen? De verhuiswagen zit uiteindelijk tot de nok vol. We hebben net niet te veel gekocht en net genoeg aan spullen verkocht. Een laatste emotioneel afscheid en we rijden naar Spanje. Ik ben van de drop en de (Nederlandse) muziek.
Als we na goed 2 dagen reizen in Pinos aankomen is onze Casa ‘una mas’ versierd met vlaggetjes en de kreet "BIENVENIDOS"! Hartstikke leuk en het werk van Sebastian, Perry en Diana, die al een paar dagen in Pinos zijn. Een uurtje na aankomst gaat de deurbel, onze lokale vrienden Anne en Martin staan op de stoep. En natuurlijk doen we direct met hen een wijntje, biertje en kaasje. Ja we zijn weer thuis….
Op 10 januari ontvangen we de sleutels van de nieuwe casa. Nu eerst VAKANTIE!!
Leuk als je ons wilt volgen! Schrijf je hier in.